Спартыўныя святы: спартландыя " Мама, тата, я-спартыўная сям'я»
Спаборніцтвы з удзелам бацькоў, круглагадовая спартландыя сярод вучняў пачатковых класаў
Святочная праграма " Дзень Святога Валянціна»
Дзень Перамогі
Свята, прысвечанае Дню Перамогі адзін з самых важных дзён у годзе. Чым далей ад нас сыходзяць у гісторыю гады вайны, тым цяжэй данесці да новага пакалення, як дорага нашай краіне далася гэтая перамога. Дзеці павінны ведаць, праз якія жахі, разруху, пакуты, голад і смерць прайшлі іх бабулі і дзядулі, а для многіх ужо прабабулі і прадзядулі, дзень ўсенароднай гонару і ўсенароднай смутку. Дзень заканчэння страшнай, бязмерна жорсткай вайны. Сустрэчы з ветэранамі Вялікай Айчыннай вайны.
Апошні званок
Праводзіць урачыстую цырымонію з нагоды заканчэння школы стала традыцыяй. Не выпадкова гэта мерапрыемства называюць « Апошнім званком». Мы прывыклі рэгуляваць школьную жыццё па званках. Менавіта званок вызначае пачатак і канец урока, з першага званка пачынаецца наша навучанне ў школе. І здаецца, што ніколі не дачакацца таго моманту, калі школьныя гады будуць ззаду.
Аднак адзінаццаць гадоў пралятаюць досыць хутка, і вось ужо звініць званок, апавяшчае, што заканчваецца самы апошні ў жыцці вучняў школьны ўрок. Ён служыць сімвалам які адкрывае наперадзе новага шляху, падводзіць рысу звыклай жыцця: урокі, кантрольныя, ацэнкі, дзённікі, адказы каля дошкі, хатнія заданні, школьныя мерапрыемствы – усё гэта ўжо ў мінулым. Развітальныя песні, развітальныя фота, а наперадзе яшчэ экзамены...
"Апошні званок" становіцца мяжой паміж двума этапамі лёсу – заканчэннем вучобы і пачаткам новага, яшчэ не вядомага, дарослага жыцця.
Традыцыі школы захоўваюць вечнае каштоўнае: пераемнасць пакаленняў, любоў і павага да гісторыі роднай школы, імкненне прымнажаць яе славу... Менавіта тая школа, якая імкнецца стварыць для сябе добрае імя і праз традыцыі зберагчы гэтае добрае імя, мае будучыню.
Да рэвалюцыі ў вёсцы Уланава дзейнічала Пачатковая школа. Пасля рэвалюцыі, прыкладна ў 1922 годзе, пачатковая школа была размешчана ў вялікім будынку на краі вёскі вёскі Вялікае Уланава з боку вёскі Малое Уланава. Школа працавала ў дзве змены. Каля школы знаходзіліся пошта і сельскі савет.
У 1933 годзе быў пабудаваны досыць прасторны школьны будынак (на гэтым жа месцы знаходзіцца будынак цяперашняй школы), у якім размясцілася сямігодка. Колькасць класаў было ад 30 да 40 чалавек.
У гады вайны немцы разабралі ў будынку перагародкі, столі, падлогі. Пасля вайны вучыцца было няма дзе. Для правядзення заняткаў здымалі 7 кватэр. З 1947 года пачалі аднаўляць школу, рабіць пабудовы.
У 1965 годзе школьнае будынак прыняў цяперашні выгляд. Калідор быў прыбудаваны падчас капітальнага рамонту ў 1970 годзе
З 1965 года дырэктарам школы была прызначаная Маліноўская Валянціна Якаўлеўна. За час яе кіраўніцтва была пабудавана школьная сталовая і 2 хлявы.
У 1980 годзе дырэктарам школы быў прызначаны Асіпянок Васіль Фёдаравіч. У 1981 годзе пабудаваны інтэрнат для настаўнікаў. У 1985 годзе дырэктарам школы быў прызначаны Галанаў Аляксандр Уладзіміравіч. У 1985 годзе будынак школы, сталовай было абкладзена цэглай. У цяперашні час у школе навучаецца 32 навучэнцаў і 13 выхаванцаў у дзіцячым садзе, працуе 10 педагогаў.
Дырэктарам школы з 2002 года была прызначаная Парфёнава Тамара Аляксандраўна.
З 1 верасня 2002 года гэтая навучальная ўстанова мае статус КПК «Уланаўскі дзіцячы сад – базавая школа». У будынку дзіцячага садка выхоўваецца 13 дзяцей дашкольнага ўзросту.
У ліпені 2009 года дырэктарам школы была прызначаная Кручкова Вольга Аляксандраўна.
9 снежня 2009 года школа стала юрыдычнай асобай, у сувязі з чым быў зменены статус на дзяржаўную ўстанову адукацыі " Уланаўскі вучэбна-педагагічны комплекс дзіцячы сад-базавая школа Шклоўскага раёна»